قرص گلوکوفاژ چیست؟

قرص گلوکوفاژ چیست؟

قرص متفورمین با نام تجاری گلوکوفاژ در داروخانه ها عرضه می شود و برای درمان دیابت تجویز می شود، اما تحقیقات زیادی نشان داده اند که قرص گلوکوفاژ باعث کاهش وزن می شود، زیرا مصرف این قرص باعث کاهش میل به غذا در افراد غیر دیابتی می شود. گلوکوفاژ یک داروی ضد دیابت از دسته بی گوانید ها است.

انسولین هورونی است که به طور طبیعی از پانکراس ترشح می شود. وظیفه انسولین در بدن کنترل میزان قند خون است. اگر بدن به مقدار کافی انسولین تولید نکند و یا اینکه انسولین تولید شده نتواند موثر واقع شود، به این حالت دیابت شیرین می گویند. برای پیشگیری از پیامدهای ناشی از گلوکز بالا میزان قند خون افراد مبتلا به دیابت باید کنترل شود. در برخی از افراد با تغییر رژیم غذایی روزانه میزان قند خون کنترل می شود، اما در سایر بیماران علاوه بر تغییر رژیم غذایی داروهایی نظیر گلوکوفاژ مورد نیاز است. گلوکوفاژ به بدن اجازه می دهد که از مقدار پایین انسولین که در دیابت نوع ۲ دیده می شود، به صورت بهینه استفاده کرد.

بررسی اطلاعات دارویی قرص گلوکوفاژ و کاربردها و عوارض آن
گلوکوفاژ برای درمان دیابت غیر وابسته به انسولین مصرف می شود. قرص گلوکوفاژ به ویژه برای درمان بیماران مبتلا به دیابت غیر وابسته به انسولین که به رژیم غذایی پاسخ نداده اند تجویز می شود. علاوه بر این این دارو برای بیمارانی که اضافه وزن دارند تجویز می شود. گلوکوفاژ طبق نظر پزشک می تواند به تنهایی و یا با همراه سایر داروهای کاهش دهنده فشار خون و یا انسولین تجویز شود.
مکانیسم اثر گلوکوفاژ
گلوکوفاژ از طریق کاهش گلوکونئوژنز و افزایش مصرف محیطی گلوکز اثر می کند. از آنجا که تنها در حضور انسولین آندوژن مؤثر می باشد تنها در افرادی مؤثر است که بخشی از سلول های پانکراس آنها سالم باشد. تصور می شود که گلوکوفاژ تعداد و یا قدرت اتصال انسولین به گیرنده های غشاء سلول، به ویژه گیرنده های محیطی را افزایش می دهد.

فارماکوکینتیک
فراهمی زیستی دارو ۵۰ یا ۶۰ درصد است ولی غذا ، سرعت و میزان جذب دارو را کاهش می دهد. نیمه عمر دارو ۲/۶ ساعت است و بطور عمده به صورت تغییر نیافته از کلیه ها دفع می شود.

موارد منع مصرف گلوکوفاژ
قرص گلوکوفاژ در مواردی مانند بیماری های کبدی و کلیوی، بیماری های قلبی، عفونت شدید، استعداد ابتلا به اسیدوز لاکتیک، سوختگی شدید، دهیدراتاسیون، جراحی، تروما، اغمای دیابتی و کتواسیدوز نباید مصرف شود.

مقدار مصرف گلوکوفاژ
دارو به میزان ۵۰۰ میلی گرم هر ۸ ساعت یا ۸۵۰ میلی گرم هر ۱۲ ساعت همراه یا بعد از غذا مصرف می شود. حداکثر مقدار مصرف g/day3-2 در مقادیر منقسم می باشد.

تداخل دارویی گلوکوفاژ
دیگوکسین، مرفین، سایمتیدین، آمیلوراید، بلوک کننده های کانال کلسیم، رانیتیدین، تریامترن، پروکائین آمید، کینین، تری متوپریم و وانکومایسین که توسط انتقال توبولار کلیوی دفع می شوند، ‌غلظت پلاسمایی گلوکوفاژ را افزایش داده و با کلیرانس کلیوی آن تداخل می کنند.

عوارض جانبی گلوکوفاژ

مصرف داروهای شیمیایی معمولا با عوارضی همراه است که این عوارض در برخ%